Marta Mielcarek
1 / 4
XX
16.06.2014
Etapy pracy :
- Pobranie krwi od rodziców.
- Izolacja DNA z krwi obwodowej.
- Elektroforeza przy użyciu prądu – rejestracja procesu w formie wideo.
- Projekcja dwukanałowa w ramkach cyfrowych.
Ciało nigdy nie jest jednością. Wynika ze spotkania dwóch przestrzeni. Każde z ciał (moich) rodziców posiada 22 pary autochromosomów oraz jedną parę chromosomów płciowych determinujących płeć noworodka. W przypadku kobiety są to dwa takie same chromosomy – X, X, mężczyzna posiada chromosom X i Y. Całość (23 pary) nazywamy kariotypem. Chromosomy zapisane są w sekwencjach DNA czyli w materiale genetycznym człowieka.
Autoportret w związku z moją płcią nosi tytuł XX.
Punktem wyjścia jest ciało.
W kontekście mojej osoby postanowiłam sportretować ciała moich rodziców stanowiące tworzywo mojego istnienia. Aby jednak dojść do podstawowych informacji genetycznych, zmieniłam skalę pola obserwacji. Ciało funkcjonuje w konkretnych rzędach wielkości. Przestrzeń mikro jest poza naszym dostrzeganiem, często także poza świadomością. Jednak stanowi ona także warunek naszego istnienia.
Czując potrzebę wniknięcia głębiej, poza percepcję widzialną, przeprowadziłam badanie naukowe w laboratorium cytogenetycznym, które pozwoliło mi na uzyskanie obrazu niewielkiej sekwencji DNA moich rodziców. W sterylnych warunkach laboratorium, w sanitarnych rękawiczkach i maseczce ochronnej na twarzy, doświadczyłam bardzo ważnego, symbolicznego momentu – zobaczyłam dwie pomarańczowe kreski pełniące rolę nośnika informacji genetycznej.
Kreski te okazały się być poddane zjawisku grawitacji – poruszały się z góry na dół, po czym zaniknęły. Obraz Mamy, z racji dwóch tych samych chromosomów (xx) pozostaje do końca taki sam. Obraz Taty (x y) po pewnym czasie ulega rozdwojeniu. W efekcie końcowym, pracę tworzą dwie, umieszczone obok siebie, równolegle odtwarzane projekcje. W formie swojej realizacji uzyskałam minimalistyczny, surowy obraz. W intencji i idei wykonałam czuły gest podsumowujący pewien etap życia.